Sezon 3: Turbulencje

Ta baba żona Stona, ATHENA KARKANIS jest tak wnerwiająca że można tylko przewijać jej sceny, ciężko wytrzymać ogólnie z całą rodziną Stone, jak obejrzeć kilka odcinków pod rząd to słowa "pomagać innym" i "wezwanie" w każdym odcinku występuje po kilkanaście razy.

Będąc na głodzie po Stranger Things i zachęcony opisem i rzekomo trafnością mich gustów na 99% (tyle mi wskazał algorytm Netfliksa) obejrzałem...całe 3 sezony i 4 na pewno nie obejrzę. Owszem pomysł był niezły i można było coś z tego zrobić, niestety może pierwsze 3 odcinki budziły ciekawość w stylu no i co będzie...

Nie tego spodziewałem się po tym serialu. Wiem, że fabuła ma zaskakiwać, ale przyzwyczaiłem się do niektórych postaci i takie beznadziejne potraktowanie ich jak pod koniec 6 odcinka sezonu 3, to już przesada. Z niesmakiem oglądałem do końca sezonu i wcale nie czekam już na kolejny sezon.

Jak zwykle w takich długich produkcjach ostatnie sezony to już majstersztyk abstrakcji. W tym wypadku również widać zmęczenia materiału, od scenaopisarków poczynając na aktorach kończąc. Przeważnie ostatnie sezony męczą i są surrealistyczne i w tym wypadku też się udało.

Początkowe sezony w miarę spoko, oglądałam sobie gdzieś w tle, ale w trzecim poziom propagandy chrzescijańskiej jest stanowczo zbyt duży. Nagle się okazuje, że wezwania pochodzą od boga, nagle jakieś szczątki arki Noego, itp. No błagam, to już zakrawa o absurd.