Moim zdaniem "Pies i robot" porusza ten ważny temat nieudolnie. Nie lubię dziur fabularnych w filmach, a tu niestety jest ich mnóstwo. Moja "ulubiona" to ta, że fabuła jest skonstruowana tak, jakby ten robot był jedynym egzemplarzem, podczas gdy jest sprzedawany w telezakupach (nie chodzi mi o możliwość jego zastąpienia przez psa, ale o całą resztę). Poza tym pies zbyt łatwo odpuścił ratowanie kolegi. Wątki nowych znajomości strasznie przeciągnięte. Po trailerze spodziewałem się znacznie lepszego filmu, a wyszła taka dość nieudolnie napisana bajeczka na ważny i aktualny temat.

Masz sporo racji i zgadzam się z tym że takie rzeczy występują natomiast trochę inaczej je oceniam. Patrzę na to przez pryzmat przyjętej konwencji. Robot nie jest jedynym egzemplarzem co jest sygnalizowane nie tylko symbolicznie (Tin). Nie chcę spoilować zatem nie chcę wchodzić w konkretną polemikę. Wywnioskowałem że Pies nie chciał zastępować Robota. On miał wyjątkową relację właśnie z nim. Łatwe odpuszczenie? Trochę tak ale to taka konwencja "symbolizowania". Ale przecież mógł porozmawiać z policjantem, wytłumaczyć. Tak, pewne aspekty są poruszane symbolicznie, są sygnalizowane. Nie ma dialogów. Symboliczność może powodować wrażenie przemykania po różnych aspektach. Nie wydaje mi się żeby to była wada ale podejście twórców i może właśnie dlatego i ja i mój 7letni syn nie nudziliśmy się przez 90 minut. Ja wiedziałem o co chodzi a on nie tonął w głębszej treści. Rozumiem też że niektórym może to nie odpowiadać a nawet irytować.

Dlatego napisałem w nawiasie, że nie chodzi mi o zastępowanie robota, bo to akurat rozumiem, że piesek pokochał ten właśnie "swój" egzemplarz. Chodziło mi np. o sceny, gdzie pies widział gdzieś robota i od razu oczywiste było, że to ten jego robot. Albo o zdziwienie innych postaci robotem. Jestem w stanie wybaczyć wiele niedoskonałości scenariuszom, ale czasami scenariusz ma leniwy fundament i tak jest niestety w tym przypadku. Cały dramat rozgrywa się wokół problemu, który można było łatwo rozwiązać i to mnie tu uwiera. Tak są konstruowane fabuły nastawione na efekt dramatyczny, a nie na dobrą historię. To jedna z cech złego scenopisarstwa.

Bardzo chciałem bardzo polubić ten film, ale niestety muszę się zgodzić, że fabuła oparta na "plaża zamknięta, wrócę za rok", kiedy jak widać można było się na nią dostać z każdej innej strony, jest trudna do przełknięcia i gryzie przez cały film. Jest wiele historii, które potrafiły pokazać bycie rozdzielonym przez los bez takich naciąganych uproszczeń.

Dokładnie.