W porównaniu z akcją tego - niemal dwugodzinnego - filmu kondukt pogrzebowy może uchodzić za wyścig Formuły 1. Żeby jeszcze ten patos i namaszczenie czemuś służyło - tworzyło atmosferę, zachwycało skrupulatnością opowieści, budowało napięcie... Zapomnij! Główny wątek - w rzeczywistości jedna z najciekawszych operacji dezinformacyjnych podczas II w.ś.- to popis żenująco nieudolnej narracji. Ale prawdziwa perełką jest tu - przynajmniej równorzędny - wątek 'płomiennego romansu' podstarzałego Romea z jakąś taką nie do końca naszkicowaną Julią... Tragifarsa. Oprócz tego kilka wątków, które donikąd nie prowadzą i niczemu nie służą. Są bo są. Bo ktoś je zaczął, a później... nie miał czasu skończyć? Wena uleciała (zakładając optymistycznie, że była obecna podczas pisania choćby jednej sceny)?
Nie trać życia: wyprowadź psa na spacer, zrób sobie spaghetti, pokłóć się z sąsiadką - whatever. I tak będzie to sensowniejsze i atrakcyjniejsze od gapienia się w ekran i walki z narastającym znużeniem i sennością.